Boerderij met een missie: hoe Het Augustijnenhof ecologie en educatie combineert

Tijdens mijn zero waste / low waste traject probeer ik zoveel mogelijk te leren van verschillende mensen en bronnen. Naast het lezen van boeken, het kijken van documentaires, en het volgen van Instagrammers en YouTubers, besloot ik ook mensen te bezoeken die professioneel bezig zijn met een duurzame levensstijl en zo een Zero Waste Warriors collectie aan te maken. Door foto's te maken en een klein interview af te nemen, wil ik graag de verhalen van deze inspirerende mensen delen.

Deze keer deel ik graag het verhaal van Het Augustijnenhof in Loppem, een biologisch gecertificeerd landbouwbedrijf dat zich inzet voor duurzame landbouwpraktijken en educatieve projecten. Elke week ga ik er om een grote portie biologische (plastic free) groenten én een goed gesprek. :) Een interview met Katrien, de vrouw achter het bedrijf, kon dus zeker niet ontbreken in de deze reeks.

Het Augustijnenhof is een gesloten gemengd biologisch gecertificeerd landbouwbedrijf. Alles wordt zoveel mogelijk zelf gekweekt, inclusief het voer voor de dieren, waardoor er een gesloten kringloop gecreëerd wordt.

Het Augustijnenhof produceert groenten, fruit, akkerbouwgewassen, voedergewassen en houdt verschillende dieren zoals varkens, kippen, vleesvee, schapen en bijen.

Daarnaast is er een korte keten verkoop: al de productie wordt rechtstreeks aan de consument verkocht, hetzij in de hoevewinkel, hetzij op de buurderij in Brugge. Geen verkoop aan groothandel of veiling, maar enkel rechtstreeks aan de gebruiker.

Er zijn ook hoeve-verbredings-activiteiten: op de boerderij kan je terecht voor het project 'School op platteland', waarbij leerlingen van het 5de en 6de leerjaar elke week een halve dag komen leren en werken op de boerderij. Lessen zoals wiskunde, fysica, Frans, ... worden onderwezen en toegepast op de boerderij.

Tijdens de zomer worden er boerderij-kampen georganiseerd én kan je een overnachting boeken in de Pipo wagen op de boerderij.

Hoe kwam je op het idee om een carrièreswitch te maken en een biologische boerderij te beginnen?

Ik studeerde af met een diploma handelswetenschappen, afstudeerrichting financieel beleid en beleggingsleer. Daarnaast heb ik een diploma als leerkracht, ben herborist van opleiding, restauranthouder en om landbouwer te worden heb ik ook de opleiding biologische landbouw gevolgd bij Landwijzer. Ik kom niet uit een landbouwmidden en ben dus beetje vreemde eend tussen de boeren.

Samen met mijn man Hans, hebben we drie kinderen: Marilise (16), Casimir (14) en Adeline (12).

Tien jaar geleden heb ik het bedrijf overgenomen van mijn schoonouders, voor één reden: de kinderen. Met toen drie kleine kinderen was de puzzel voor opvang te groot aan het worden. Hans werkt meer dan full-time buitenshuis, kan niet 'op den bots' verlof nemen, mijn ouders resideren in Frankrijk en om dan al die opvang op de schouders van mijn schoonouders te leggen? Nee, dat vonden we geen optie. Je kan uiteraard iemand betalen om je kinderen groot te brengen maar waarom zet je dan 3 kinderen op de wereld? Als zelfstandige ben ik thuis en kan ik mijn werk afstemmen op de noden van de kinderen. Er wel bijzeggen dat ik nu veel meer uren presteer dan ooit tevoren zonder verlof :) , maar we zijn er als er eentje ziek is, naar de dansles moet gebracht worden, ...

De boerderij was al biologisch gecertificeerd bij overname, dus een no-brainer om dat certificaat voort te dragen.

Wat maakt een boerderij ecologisch? Wat is het verschil met andere boerderijen?

Ecologische boerderijen, zoals die van ons, werken met een gesloten kringloop. We produceren zoveel mogelijk zelf, gebruiken geen kunstmest of chemische middelen, en houden alleen het aantal dieren dat onze grond aankan.

Gangbare bedrijven (dus alle niet biologisch gecertificeerde bedrijven) moeten ook verschillende ecologische maatregelen treffen: bijvoorbeeld geen braak liggend land, maairanden naast beken en rivieren vrijwaren, niet telen tijdens bepaalde periodes als beschermde vogels broeden, ... Wat ecologie betreft zijn er veel voorwaarden opgelegd door Europa die we hier in België verplicht moeten doorvoeren. Met andere woorden elk landbouwbedrijf is ecologisch bezig.

Wat zorgt er dan voor dat een bedrijf het biologisch certificaat mag dragen?

De biologische productie is een alomvattend systeem van landbouwbeheer en levensmiddelen-productie waarbij de beste praktijken op milieugebied worden gecombineerd met een hoog niveau van biodiversiteit, de instandhouding van natuurlijke hulpbronnen, de toepassing van strenge normen op het gebied van dierenwelzijn en een productie die is afgestemd op de voorkeur van bepaalde consumenten voor producten die worden vervaardigd met natuurlijke stoffen en procedés.

Biologische landbouw is grondgebonden landbouw, we produceren wat de grond aankan, geen kunstmest, geen chemische middelen. Biologisch gecertificeerd zaadgoed, plantgoed en pootgoed in biologisch gecertificeerde grond geteeld volgens biologisch gecertificeerde teeltmethodes. Na oogst worden onze producten ook niet behandeld voor bewaring.

Biologische landbouw vraagt meer inspanning van de landbouwer met een lager rendement dan bij een gangbaar bedrijf maar met een grotere zorg voor milieu en dus vooral onze toekomst. De prijs is hoger dan bij gangbare landbouw omdat de inzet van de landbouwer ook vergoed moet worden. Faire prijs voor een fair product. Duurder is ook relatief: als je bio in het seizoen koopt betaal je daar niet zo veel meer voor dan gangbaar.

We moeten ook terug leren om alles van onze aangekochte groenten en fruit te gebruiken: die groene bladeren rond de bloemkool? fijnsnijden en soep van maken! Wortelen? niet schillen, klaarmaken op hun geheel.

Op welke manier vermijden jullie verspilling?

Bij het oogsten hebben we altijd materiaal dat niet in de winkel komt, en dat gaat naar onze dieren. Daarnaast haalt het Kruimelcafé uit Oostkamp winkelresten op om te koken voor sociale maaltijden. Eventuele overschotten gaan naar de voedselbank. Wat we daarna nog over hebben, wordt gecomposteerd en gebruikt op onze eigen grond.

Wat zijn 'vergeten groenten' en hoe komt het dat deze steeds minder te vinden zijn in het reguliere aanbod?

'Vergeten groenten' zijn bij ons zeker en vast niet vergeten.

Omdat we in de biologische landbouw onze producten niet bewerken om te bewaren, eten we volgens de seizoenen. Dus als het seizoen is van de aardperen, pastinaken en boerekool dan eten we dat en geen tomaten.

Consumenten deze dagen zijn verwend: alles is altijd direct beschikbaar waardoor we minder variëren in onze voeding en het hele jaar door hetzelfde eten. Komt daar nog eens bij dat we niet meer weten hoe we bepaalde groenten moeten klaarmaken. Dus worden groenten "vergeten". Dit is niet in het voordeel van onze gezondheid. Voedsel dat lokaal geteeld wordt in het seizoen wordt het best verteerd door ons lijf. Zuiver voedsel zorgt voor een zuiver lichaam. Waar komen al die allergieën en intoleranties vandaan?

Denk je dat je klanten bewust omgaan met duurzaamheid en kan je, sinds de start van de boerderijwinkel, een verandering waarnemen bij je klanten?

We ervaren vooral het effect van de portemonnee: die euro die mensen hebben die wordt in crisistijden vaak 2 keer omgedraaid en dan gaat lokaal en bio op de skip en wil men graag goedkoop eten om toch nog die vakantie te boeken en toch nog dat nieuwe bloesje te kopen. Jammer want biologisch kopen is inderdaad duurder maar het is een investering in jezelf, je eet gezonder en je investeert in de toekomst van ons klimaat.

Staan West-Vlamingen open voor biologische voeding?

West-Vlamingen zijn niet meteen zeer bio minded maar wel sterk lokaal georiënteerd. Hier kopen we nog bij de boer om de hoek en rijden we nog rond voor hier de tomaten en daar de aardappelen.

Zijn er veel vrouwen in de landbouwwereld en gaan vrouwelijke landbouwers op een andere manier aan de slag?

In de biologische landbouw moet ik zeggen is het echt 50/50: veel vrouwelijke ondernemers. Biologische landbouw is vaak op een beperktere oppervlakte met lichte machines (want die zwaardere gangbare landbouwmachines doen te veel schade aan de bodem), dus cliché maar ideaal vrouwenwerk. Niet woke van mij.

Wat is jouw droom voor een meer duurzame wereld?

Mijn droom voor deze wereld is een grotere bewustwording van hoe we ons voeden. Wat steek je dagelijks in je mond? in de mond van je kind? Waar komt dat vandaan? Hoe wordt dat gekweekt, bewerkt?

Een eerlijker beleid ook voor de landbouwer zowel gangbaar als bio: een eerlijke prijs, duidelijke richtlijnen van wat de toekomst zal brengen, en wat landbouwgrond is, landbouwgrond blijft.

Dankjewel Katrien!

Tot in de hoevewinkel.

💛

P.S.

Meer boerderij-inspiratie:

Deze boeiende kortfilm met een portret van Helen Dew, een 85-jarige activiste, die uitlegt waarom we baat hebben bij het verbouwen van ons eigen voedsel, het redden van onze eigen zaden, het zorgen voor ons water: "If we depend on everything coming from the supermaker for our food, that’s a huge carbon footprint and we’e in charge of that. WE are in charge of what we eat and where we get it from. "
Een van mijn favoriete films: 'The Biggest Little Farm'. In deze prachtige film krijg je acht jaar het het leven het van John en Molly Chester te zien, die hun stadsleven verruilen voor een dorre boerderij van 200 hectare en hun droom om in harmonie met de natuur te leven. Door doorzettingsvermogen en het benutten van natuurlijke conflicten ontdekken ze een biodivers ontwerp voor het leven. Met prachtige cinematografie, fascinerende dieren en een dringende boodschap biedt de film een essentiële blauwdruk voor een beter leven en een gezondere planeet. Terechte winnaar van heel wat filmfestivals.

Interesse in een social media reportage?

Contacteer me gerust om vrijblijvend meer info te ontvangen

of neem alvast een kijkje op mijn website om een overzicht van mijn aanbod en de prijzen te zien.

///

Alle beelden op deze site en blog zijn beschermd volgens de portret- en auteursrechten.

Beelden kunnen niet gekopieerd, gedownload of op eigen site of social media geplaatst worden zonder schriftelijke toestemming van de fotograaf (Silvie Bonne) en de geportretteerden.